Historia koła
W okresie powojennym pierwszym Kołem Łowieckim, jakie powstało we Wrocławiu było Koło Łowieckie im. Św. Huberta powołane do życia w 1946r. Zrzeszało ono wszystkich członków Polskiego Związku Łowieckiego, zamieszkałych na terenie miasta i powiatu wrocławskiego.
W kolejnych latach wraz ze wzrostem liczby członków PZŁ (do ok. 100 osób w 1949r.) powstała konieczność reorganizacji. W jej wyniku powstało nowe koło pod nazwą „Powiatowe Koło Łowieckie" z siedzibą we Wrocławiu. Jednocześnie w 1950r. powstała pierwsza Powiatowa Rada Łowiecka dla miasta i powiatu Wrocław.
W maju 1953r. miała miejsce weryfikacja członków PZŁ. Po jej przeprowadzeniu decyzją Tymczasowej Wrocławskiej Wojewódzkiej Rady Łowieckiej powstało Koło Łowieckie nr 2 we Wrocławiu. W dniu powołania Koło liczyło 34 członków. Pierwszym przewodniczącym Zarządu Koła został Henryk Rogalski, łowczym — Władysław Nowak, skarbnikiem Zbigniew Jarosz, a sekretarzem — Józef Potocki.
W 1953r. Koło dzierżawiło 27 000 ha. O efektach gospodarki łowieckiej można wnioskować z zachowanych danych, które wskazują, iż w roku 1954 w wyniku utworzenia nowych obwodów łowieckich, Koło uzyskało możliwość wydzierżawienia trzech obwodów o łącznej powierzchni 21 880 ha. W efekcie powierzchnia wydzierżawionych terenów zmniejszyła się o ok. 5000 ha. Następnie Koło wydzierżawiło obwód nr 89 Św. Katarzyna o pow. 9520 ha, nr 162 Jordanów 7210 ha oraz nr 41 Kleszczów o pow. 5420 ha. Należy jednocześnie zaznaczyć, iż ze względu na zdewastowanie stanu zwierzyny grubej w ostatnim z wymienionych obwodów do pozyskania przystąpiono dopiero w latach 1956/57. Dziesięcioletnia dzierżawa powyższych obwodów zaowocowała pozyskaniem m.in. 30 jeleni, 20 sarn, 88 dzików. Jednocześnie zgodnie z zasadami prawidłowej gospodarki łowieckiej w odpowiednich okresach wstrzymywano pozyskiwanie zwierzyny ze względu na załamanie populacji. Prowadzono także działania, zmierzające do poprawy stanu liczebnego zwierzyny poprzez m.in. wypuszczanie zajęcy (656 sztuk w latach 1957/58), czy też zasiedlanie obwodów bażantem (lata 1961- 65).
W 1959 roku Koło uchwaliło swój statut, przyjmując jednocześnie nazwę „Ostoja". Przyjęta nazwa miała symbolizować główny cel działania tj. stworzenie zwierzynie bytującej w dzierżawionych przez Koło obwodach właściwej ostoi. Ostoja w języku łowieckim oznacza miejsce bytowania zwierzyny, zaspokajające wszystkie jej potrzeby.
W roku 1965 miał miejsce nowy podział obwodów łowieckich, w wyniku którego łączna powierzchnia wydzierżawionych obwodów uległa zmniejszeniu do 18 650 ha. Wzmożenie ochrony oraz intensyfikacja hodowli w krótkim czasie przyniosła wymierne efekty, w szczególności w odniesieniu do populacji bażanta i sarny.
Członków Kola za zasługi dla łowiectwa polskiego wyróżniano odznaczeniami łowieckimi. Józef Potocki wśród szczególnych osiągnięć koła wymieniał: wysoki stopień zdyscyplinowania i przestrzegania zasad etyki łowieckiej przez członków Koła, znaczny zasób wiedzy z dziedziny gospodarki łowieckiej, wysoki stopień umiejętności strzeleckich, właściwy poziom prowadzenia gospodarki łowieckiej w dzierżawionych obwodach, wprowadzenie przez Koło jako jedno z pierwszych odłowów żywych zajęcy na eksport i rozpoczęcie hodowli bażanta, propagowanie potrzeby posiadania przez myśliwych psów myśliwskich. J. Potocki był jednym z najznamienitszych członków Koła „Ostoja", który przez wiele lat pełnił funkcję prezesa, a także aktywnie działał w wojewódzkich władzach PZŁ. Prowadził bardzo szczegółową dokumentację wszystkich obwodów łowieckich „Ostoi". W uznaniu zasług łowieckich został uhonorowany złotym medalem.
Należy wspomnieć, iż członkowie Koła Łowieckiego „Ostoja" odznaczali się wysokimi umiejętnościami strzeleckimi. Byli wśród nich czołowi strzelcy śrutowi w Polsce, uczestnicy Igrzysk Olimpijskich z 1972r. Artur Rogowski i Grzegorz Strouhal. Podnoszeniu umiejętności służyły regularnie organizowane konkursy strzeleckie.
W roku 1993 Kolo liczyło już 70 członków a łączna powierzchnia obwodów wynosiła 23 107 ha. W owym czasie Koło posiadało setki ambon, paśników, podsypów. Dużą popularnością cieszyły się wówczas (co notabene trwa do dziś) tzw. polowania dewizowe, dzięki którym Koło mogło pozyskać znaczne środki finansowe.
Zgodnie z rocznym sprawozdaniem z działalności koła w roku gospodarczym 2004/05 Kolo Łowieckie „Ostoja" liczyło 56 macierzystych członków, a ogólna liczba psów myśliwskich wynosiła 28. Łączna powierzchnia obwodów dzierżawionych przez Koło wynosiła 23 009ha. Obecny skład zarządu Koła Łowieckiego „Ostoja", (od 3 kwietnia 2005r.) przedstawia się następująco: Jacek Stangenberg (prezes), Stanisław Kuc (v-ce prezes), Grzegorz Czajkowski (łowczy), Andrzej Wołodkiewicz (skarbnik) oraz Krzysztof Donderowicz (sekretarz).
Dewizą Koła pozostaje łacińska maksyma „Unita Durant" ("co zjednoczone trwa").